Op 23 oktober verschijnt het door mij vertaalde Asterix-album, De witte iris. Nummer 40 in de reeks, nummer 3 in mijn vertaling. De Nederlandse vertaling van de Asterix-albums werd al sinds de jaren zeventig verzorgd door Frits van der Heide, die voor het 38ste avontuur van de kleine Galliër het stokje aan mij doorgaf. Asterix staat bekend om zijn woordgrappen en daarom als een van de moeilijkst vertaalbare strips. Wanneer de combinatie van tekst en beeld praktisch onvertaalbaar blijkt, moet je er soms zelfs voor kiezen om volledig af te wijken en iets nieuws te verzinnen. Conrad en Ferri en nu Conrad en Fabcaro, de opvolgers van de oervaders van Asterix, bekijken het universum van de beroemde Galliërs door een postmoderne bril. De vertaler moet uiteraard volgen, zonder de door Goscinny en Uderzo vastgelegde codes te verloochenen.

Wat die codes betreft was de hertaling van hun proto-Asterix stripreeks Hoempa Pa al een uitstekende oefening. Het was tevens een unieke kans om te kunnen participeren aan die hartveroverende begeestering van twee virtuozen, die de toverkracht van hun fusie nog aan het ontdekken zijn.

Mijn band met de wereld van Asterix dateert niet bepaald van gisteren. In 2000 vertaalde ik het eerste grote Asterix-compendium De wereld van Asterix de Galliër. Vervolgens schreef en vertaalde ik secundaire Asterix-literatuur en ik werkte meermaals mee aan projecten rond de beroemde Galliër.